Νόσος του Dupuytren

Τα συμπτώματα της νόσου Dupuytren εμφανίζονται σταδιακά.

• Όζοι. Μία ή περισσότερες μικρές, επώδυνες διογκώσεις (οζίδια) σχηματίζονται στην παλάμη. Με την πάροδο του χρόνου ο πόνος συνήθως υποχωρεί.
• Χορδές ιστού. Τα οζίδια παχύνονται και σκληραίνουν σε τάση σχηματίζοντας σκληρές ταινίες (χορδές) συνδετικού ιστού κάτω από το δέρμα.
• Σύγκαμψη δακτύλων. Ένα ή περισσότερα δάκτυλα όταν προσβάλλονται λυγίζουν (κάμπτονται) προς την παλάμη. Ο παράμεσος και ο μικρός δάκτυλος προσβάλλονται συχνότερα, χωρίς όμως να αποκλείεται η συμμετοχή και των άλλων δακτύλων. Καθώς η σύγκαμψη επιδεινώνεται η έκταση (τέντωμα) του δακτύλου καθίσταται αδύνατη. Η σύλληψη με το χέρι μεγάλων αντικειμένων ή η τοποθέτηση του χεριού στην τσέπη γίνονται πολύ δύσκολα.

Ο ιατρός σας θα εξετάσει το χέρι σας και θα ελέγξει την αισθητικότητα στην παλάμη και τα δάκτυλα. Η δύναμη του δραγμού σας θα καταγραφεί.

Κατά την κλινική εξέταση, ο ιατρός σας θα σημειώσει την εντόπιση των οζιδίων και των χορδών στην παλάμη σας, και θα εκτιμήσει το εύρος κίνησης των δακτύλων που έχουν προσβληθεί, ενώ θα προσδιορίσει εάν υπάρχει περιορισμός στην κάμψη τους ή μόνιμη σύγκαμψη.

Δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει η εξέλιξη ή πολύ περισσότερο να θεραπευθεί η νόσος Dupuytren. Παρόλα αυτά δεν είναι επικίνδυνη νόσος. Συνήθως εξελίσσεται πολύ αργά και μπορεί να μην δημιουργεί πρόβλημα για χρόνια. Κάποιες φορές μπορεί να μην προχωρήσει πέρα από όζους στην παλάμη.
Εάν η νόσος εξελιχθεί, η συντηρητική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην επιβράδυνσή της.

Συντηρητική Αντιμετώπιση

• Έγχυση στεροειδών. Εάν, ένας όζος είναι επώδυνος μια ένεση κορτικοστεροειδών – ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες φάρμακο – μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από τον πόνο. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να εμποδίσει την εξέλιξη της νόσου. Αρκετές ενέσεις μπορεί να χρειαστούν προκειμένου να επιτευχθεί ένα αποτέλεσμα με διάρκεια.
• Νάρθηκες. Η ναρθηκοποίηση δεν εμποδίζει την ανάπτυξη σύγκαμψης στα δάκτυλα. Αντιστοίχως βίαια διάταση δακτύλων σε σύγκαμψη δεν θα βοηθήσει και μάλλον θα επιταχύνει την ανάπτυξη σύγκαμψης των.

Χειρουργική Αντιμετώπιση

Η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται όταν ο ιατρός σας επιβεβαιώσει με την πάροδο του χρόνου ότι η νόσος εξελίσσεται. Μερικοί ασθενείς στρέφονται στην χειρουργική θεραπεία όταν χαθεί η λειτουργικότητα του χεριού τους (αντιμετωπίζουν πρόβλημα στη σύλληψη αντικειμένων ή δεν μπορούν να βάλουν το χέρι τους στην τσέπη).

Χειρουργική Επέμβαση

Η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου Dupuytren περιλαμβάνει την διάσπαση και απομάκρυνση των πεπαχυσμένων χορδών και όζων ώστε να αποκατασταθεί η κίνηση των δακτύλων. Μερικές φορές λόγω ελλείμματος στο δέρμα, το τραύμα αφήνεται ανοικτό για να κλείσει σε δεύτερο σκοπό ή μπορεί να απαιτηθεί η χρήση δερματικών μοσχευμάτων.

Παρότι είναι σπάνιες οι επιπλοκές μιας επέμβασης περιλαμβάνουν τον τραυματισμό αγγείων ή νεύρων και την μόλυνση του τραύματος. Μόνιμη σύγκαμψη των δακτύλων αν και σπάνια μπορεί να συμβεί.

• Οίδημα και ενόχληση στην περιοχή της επέμβασης είναι κάτι που μπορεί να αναμένεται, αλλά σοβαρά προβλήματα είναι μάλλον σπάνια.
• Μετά την επέμβαση, το χέρι σας θα πρέπει να παραμένει σε υψηλότερη θέση από αυτήν της καρδιάς σας, ενώ οι ήπιες κινήσεις των δακτύλων σας θα βοηθήσουν στην μείωση του πόνου του οιδήματος και της δυσκαμψίας.
• Η φυσικοθεραπεία μπορεί να σας βοηθήσει αρκετά κατά την μετεγχειρητική περίοδο. Εξειδικευμένες ασκήσεις θα σας βοηθήσουν στην κινητοποίηση και ενδυνάμωση του χεριού και των δακτύλων σας.
• Η πλειονότητα των ασθενών που θα χειρουργηθούν, θα εμφανίζουν σαφώς καλύτερη κινητικότητα των δακτύλων τους από ότι πριν.
• Υποτροπή. Περίπου το 20% των ασθενών εμφανίζουν κάποιου βαθμού υποτροπή. Αυτοί μπορεί να χρειαστούν συμπληρωματικό χειρουργείο.

Έγχυση Ενζύμων

Μια ένεση ενζύμων έχει προσφάτως εγκριθεί για χρήση από τον Ε.Ο.Φ. ως αντιμετώπιση για τη νόσο Dupuytren. Η χορήγησή της γίνεται από ιατρούς εκπαιδευμένους στην τεχνική αυτή. Τα ένζυμα είναι δυνατό να διασπάσουν τις παχιές χορδές ινώδους ιστού, λύνοντας έτσι τις συμφύσεις και βελτιώνοντας την κίνηση των δακτύλων χωρίς χειρουργική επέμβαση.

Μετά την αναισθητοποίηση της περιοχής με τοπικό αναισθητικό ο χειρουργός σας θα πραγματοποιήσει έγχυση των ενζύμων απευθείας στους παθολογικούς ιστούς. Σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται και η μεγαλύτερη δυσκολία της τεχνικής αλλά και ο μεγαλύτερος κίνδυνος, καθώς θα πρέπει με κάθε τρόπο να αποφευχθεί η έγχυση των ενζύμων σε φυσιολογικό ιστό (τένοντες) καθώς θα βλαφθούν από κάτι τέτοιο. Κατά τη διάρκεια των ωρών που θα ακολουθήσουν την έγχυση, τα ένζυμα θα διαλύσουν των ινώδη ιστό που δημιουργεί την σύγκαμψη και θα επιτρέψουν στο δάκτυλο να ευθειαστεί.

Η διαδικασία αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί και στα πλαίσια ενός ιατρείου, καθώς δεν χρειάζεται κάποιον εξοπλισμό και ο ασθενής θα έχει λιγότερο πόνο και οίδημα απ’ ότι με την επέμβαση.

Τα πρώιμα αποτελέσματα της ένεσης ενζύμων αναφέρουν εξίσου καλά αποτελέσματα με την χειρουργική θεραπεία. Όπως προαναφέρθηκε, μια κακή τεχνική στην έγχυση μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη τένοντα, ενώ σπανίως μια αλλεργική αντίδραση στην ένεση μπορεί να παρατηρηθεί. Οι λοιπές επιπλοκές είναι οι ίδιες που αναφέρθηκαν παραπάνω στην χειρουργική αντιμετώπιση. Βρισκόμαστε εν αναμονή δημοσίευσης των ποσοστών υποτροπής σε μεγαλύτερο εύρος χρόνου μετά την έγχυση.

Απονευρωτομή δια Βελόνης

Η απονευρωτομή δια βελόνης είναι μια νέα μικρής επεμβατικότητας μέθοδος αντιμετώπισης της νόσου Dupuytren, από εκπαιδευμένους στην τεχνική ιατρούς. Μετά την αναισθητοποίηση της περιοχής με τοπικό αναισθητικό ο χειρουργός σας θα πραγματοποιήσει διάσπαση του παθολογικού ιστού με τη χρήση μιας βελόνης δια του δέρματος. Δεν απαιτείται τομή και η διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί στο ιατρείο. Οι επιπλοκές δεν είναι μεγαλύτερες από αυτές της επέμβασης, ενώ ο ασθενής θα έχει λιγότερο πόνο και οίδημα αμέσως μετά τη διαδικασία αυτή. Τα πρώιμα αποτελέσματα της μεθόδου είναι συγκρίσιμα με αυτά της επέμβασης, αλλά τα μακροπρόθεσμα ποσοστά υποτροπής είναι ακόμη άγνωστα.