Συμφυτική Θυλακίτιδα ή Παγωμένος Ώμος

Αν και πολλές ασθένειες του ώμου περιλαμβάνουν πόνο και απώλεια κίνησης, ο παγωμένος  ώμος προκαλείται συχνότερα από φλεγμονή (οίδημα, πόνο και ερεθισμό) των ιστών που περιβάλλουν την άρθρωση. Ο ιστός που περιβάλλει την άρθρωση και την συγκρατεί ονομάζεται κάψα ή θύλακος. Κανονικά η κάψα έχει πτυχές που μπορούν να διαστέλλονται και να συστέλλονται καθώς ο βραχίονας κινείται σε διάφορες θέσεις. Σε έναν παγωμένο ώμο, ο θύλακος έχει φλεγμονή και αναπτύσσονται ουλές. Οι σχηματισμοί ουλών ονομάζονται συμφύσεις. Καθώς οι πτυχές του θυλάκου γίνονται ουλές και σφίγγονται, η κίνηση του ώμου περιορίζεται και η κίνηση της άρθρωσης γίνεται επώδυνη. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται συμφυτική (ουλώδης) θυλακίτιδα (φλεγμονή του θυλάκου). Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς προκαλεί αυτή την κατάσταση. Η ακινητοποίηση του ώμου (μετά από τραυματισμό στο χέρι, για παράδειγμα) μπορεί να οδηγήσει σε παγωμένο ώμο. Η φλεγμονή των μυών και/ή των τενόντων, όπως συμβαίνει με την τενοντίτιδα ή τη θυλακίτιδα του στροφικού πετάλου, μπορεί επίσης να προκαλέσει πάγωμα της άρθρωσης του ώμου.

Το πρώτο βήμα είναι να ληφθεί ένα πλήρες ιστορικό και να πραγματοποιηθεί μια εκτενής φυσική εξέταση από τον ορθοπαιδικό σας. Ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει πολλές εξετάσεις, όπως ακτινογραφίες ή μαγνητική τομογραφία, για να αποκλείσει άλλες πιθανές αιτίες επώδυνου ώμου ή περιορισμένης κίνησης του ώμου (αρθρίτιδα, εναποθέσεις ασβεστίου κ.λπ.).

Οι δύο κύριοι στόχοι της θεραπείας είναι η αύξηση της κίνησης και η μείωση του πόνου. Για να αυξηθεί η κίνηση, συνήθως συστήνεται φυσικοθεραπεία. Ο φυσιοθεραπευτής κινεί το χέρι του ασθενούς για να τεντώσει το θύλακο και διδάσκει στον ασθενή ασκήσεις στο σπίτι που μπορεί να περιλαμβάνουν τη χρήση μιας ράβδου ή μιας τροχαλίας από πάνω.

Μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει πάγο, θερμότητα, υπερήχους ή ηλεκτρική διέγερση. Ο θεραπευτής θα δείξει ένα πρόγραμμα διατάσεων που πρέπει να γίνονται τουλάχιστον μία ή δύο φορές την ημέρα. Αυτές οι ασκήσεις περιλαμβάνουν τη χρήση μιας ράβδου, ενός συστήματος οικιακής τροχαλίας και μιας ελαστικής κορδέλας (λάστιχο γυμναστικής) για την αύξηση της κινητικότητας του ώμου.

Για να μειώσουν τον πόνο, οι γιατροί συστήνουν συχνά αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ναπροξένη ή οι κοξίμπες. Ισχυρά παυσίπονα ή παυσίπονα με ναρκωτικές ουσίες μπορεί να συνταγογραφηθούν για να μειώσουν τον πόνο μετά τη θεραπεία ή για να βοηθήσουν στον ύπνο τη νύχτα. Περιστασιακά, μπορεί να ενδείκνυνται ενέσεις στεροειδών στην άρθρωση ή στον θώρακα. Στεροειδή όπως η πρεδνιζόνη, που λαμβάνονται από το στόμα, μπορεί να χορηγηθούν για να βοηθήσουν στη μείωση της φλεγμονής.

Η εποπτευόμενη φυσικοθεραπεία διαρκεί συνήθως από μία έως έξι εβδομάδες, με τη συχνότητα των επισκέψεων να κυμαίνεται από μία έως τρεις φορές την εβδομάδα. Ο ασθενής θα πρέπει να συμμετέχει σε ασκήσεις στο σπίτι και διατάσεις σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης. Οι ασκήσεις διατάσεων πρέπει να γίνονται στο σπίτι τουλάχιστον μία ή δύο φορές την ημέρα, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Γενικά, ο παγωμένος ώμος θα υποχωρήσει σχεδόν πλήρως με τον χρόνο και τη συνεπή συμμόρφωση με το προτεινόμενο πρόγραμμα θεραπείας. Αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει έως και έξι έως εννέα μήνες για ορισμένους ασθενείς, ενώ συνήθως διαρκεί μόνο μερικούς μήνες για άλλους. Η εσωτερική περιστροφή (μετακίνηση του χεριού στην πίσω τσέπη ή στο μέσο της πλάτης) είναι συνήθως η κίνηση που χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ανακτηθεί.

Εάν το παραπάνω πρόγραμμα δεν βελτιώσει το εύρος κίνησης και δεν ελαττώσει τον πόνο, τότε μπορεί να συστηθεί χειρουργική επέμβαση. Αφού ο ασθενής υποβληθεί σε γενική ή περιφερειακή αναισθησία, ο γιατρός μπορεί να χειριστεί τον ώμο στο χειρουργείο για να διασπάσει την ουλή.

Περιστασιακά, χρησιμοποιείται ένα αρθροσκόπιο (ένα μικρό όργανο με προσαρτημένη κάμερα τοποθετημένη στον ώμο μέσω μιας μικρής τομής τύπου παρακέντησης) για την άμεση λύση και απελευθέρωση των θυλακικών συμφύσεων. Οι περισσότεροι ασθενείς ξεκινούν φυσικοθεραπεία την ίδια ημέρα της επέμβασης ή την επόμενη ημέρα. Άλλες ανάγκες παρέμβασης, όπως η αφαίρεση οστεοφύτων, μπορεί επίσης να αναδεικνύονται ή να απαιτούνται τη στιγμή του χειρισμού. Αυτές οι επεμβάσεις μπορούν μερικές φορές να γίνουν με το αρθροσκόπιο, αλλά μπορεί να απαιτούν μία ή δύο μεγαλύτερες τομές γύρω από τον ώμο (ανοικτή χειρουργική επέμβαση).