Σύνδρομο De Quervain ή Στενωτική Τενοντοελυτρίτιδα De Quervain

Οι επανειλημμένοι μικροτραυματισμοί, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, αλλά και η υπερχρησιμοποίηση του χεριού είναι οι συνηθέστερες αιτίες που προκαλούν την πάθηση. Το σύνδρομο De Quervain εμφανίζεται συνήθως σε άτομα ηλικίας από 30 έως 50 ετών. Οι γυναίκες προσβάλλονται οκτώ με δέκα φορές συχνότερα από τους άνδρες.

Πρωταρχικό σύμπτωμα είναι ο πόνος του αντίχειρα στο ύψος του καρπού. στην «ανατομική ταμπακιέρα»(anatomical snuffbox). Μπορεί να αναπτυχθεί ξαφνικά ή σταδιακά. Είναι δυνατόν να αρχίσει προοδευτικά με αντανάκλαση στον αντίχειρα και το αντιβράχιο ή ακόμα και να προκαλεί έγερση από τον ύπνο. Ο πόνος γίνεται εντονότερος με τη χρήση του αντίχειρα (απαγωγή και την έκταση του αντίχειρα) και κυρίως στο έντονο πιάσιμο, την πλάγια σύλληψη και στροφή, όπως, π.χ., στη χρήση του κλειδιού. Είναι δυνατόν επίσης να παρουσιαστεί ελαφρύ οίδημα στην κερκιδική πλευρά του καρπού και πιθανώς “αναπήδηση”, όταν κινείται ο αντίχειρας. Λόγω του πόνου και του οιδήματος, περιορίζεται η κίνηση του αντίχειρα.

Κατά την ψηλάφηση εμφανίζεται ευαισθησία στην «ανατομική ταμπακιέρα». Πόνος κατά την απαγωγή ή  και την έκταση του αντίχειρα και μπορεί να ψηλαφηθεί κριγμός κατά μήκος της κερκιδικής επιφάνειας του αντιβραχίου. Το Finkelstein’s τεστ είναι θετικό. Στο τεστ αυτό, ο ασθενής κάνει μια γροθιά με τον αντίχειρα τοποθετημένο στην παλάμη και κάμπτει το καρπό. Η δοκιμασία αυτή θα προκαλέσει πόνο στους ασθενείς με αυτό το πρόβλημα.

Finkelstein’s τεστ

Ο κύριος στόχος της θεραπείας του στενωτικής τενοντοελυτρίτιδας του De Quervain είναι η ανακούφιση του πόνου που προκαλείται από τον ερεθισμό και το τοπικό οίδημα. Η αρχική θεραπεία συνιστά ανάπαυση του καρπού για μια περίοδο 4 εβδομάδων, φορώντας ένα νάρθηκα που ακινητοποιεί τον καρπό και τον αντίχειρα. Ο νάρθηκας φοριέται μέρα και νύχτα και βγαίνει μόνο στο μπάνιο ή στο πλύσιμο του χεριού.

• Νάρθηκας. Η χρησιμοποίηση του νάρθηκα μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από τα έντονα συμπτώματα αφού σταθεροποιεί τον αντίχειρα και την άρθρωση του καρπού.
• Αντιφλεγμονώδης φαρμακευτική αγωγή. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα που λαμβάνοντα από το στόμα ή χορηγούνται ενδομυϊκά αντιμετωπίζουν τον πόνο και τη φλεγμονή. Η μακροχρόνια όμως χρήση τους δεν συστήνεται.
• Αποφυγή των δραστηριοτήτων που προκαλούν τον πόνο και το οίδημα. Αυτό και μόνο το γεγονός μπορεί να εξαλείψει οριστικά τα συμπτώματα.
• Κορτιζόνη. Σε πολλές περιπτώσεις, στην προσβεβλημένη περιοχή γίνεται ένεση με ένα στεροειδές (κορτιζόνη) και επειδή αυτό είναι ένα ισχυρό αντι-φλεγμονώδες , βοηθά στη μείωση του οιδήματος. Η κατάχρηση όμως της κορτιζόνης είναι επιβλαβής.

Έγχυση κορτιζόνης μέσα στο τενόντιο έλυτρο.

Αν η συντηρητική αγωγή δεν αντιμετωπίσει το άλγος και τη δυσλειτουργία του ασθενούς η χειρουργική επέμβαση θα δώσει και την οριστική θεραπεία.

• Ο ασθενής επισκέπτεται την κλινική για βραχεία νοσηλεία, νήστις.
  Η διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης είναι 15-20 λεπτά και διενεργείται με τοπική αναισθησία.
• Ο σκοπός του χειρουργείου είναι να απελευθερώσει τους τένοντες από το περίβλημά τους ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά δίχως τριβές που δημιουργούν τον φαύλο κύκλο της φλεγμονής.
• Μετά το τέλος του χειρουργείου ο καρπός και το χέρι καλύπτεται με ειδική βαμβακοταινία και ελαστικό επίδεσμο και τοποθετείται σε ανάρτηση.
• Μετεγχειρητικά ο ασθενής λαμβάνει αντιβιοτική και αντιφλεγμονώδη αγωγή για 3 ημέρες.
• Η παρακολούθηση της πορείας της επούλωσης του χειρουργικού τραύματος γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

• Αμέσως μετά το χειρουργείο ο πόνος αρχίζει να παρουσιάζει σαφή βελτίωση. Η παγοθεραπεία θα μειώσει τον μετεγχειρητικό πόνο και θα περιορίσει την τάση για οίδημα.
• Η φυσικοθεραπεία ουσιαστικά αποτελείται από κινησιοθεραπεία – ενδυνάμωση των μυών του αντίχειρα – και ειδικές οδηγίες για την ομαλή επαναφορά του χεριού στην υγιή φάση.
• Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στις επαγγελματικές του δραστηριότητες σε 20 – 30 ημέρες ανάλογα με τη φύση του επαγγέλματος.